Аялал

Би саяхан эмнэлэгт хэвтсэн юм. Өөр газарт зайлшгүй шинжилгээ өгөх болж, эмнэлгээсээ түр гараад явах замаараа хоёр хүн ороод ирвэл эргэх аргагүй умгар зайнд хорвоод байж болох бүх л юмыг өрж, өлгөсөн нэг жижигхээн мухлагаар орлоо. Худалдагчийг лангуун доогуураа шурган юмаа хайх зуур нүдний буланд улбар өнгө харц гогдоод ахиулан харвал үнэгний гавар. Шошгыг нь нээвэл “Медоу. 3 сарын 6” гэсэн байлаа! Ээжийн минь төрсөн өдөр.
Ээжий минь яг хэдэнд төрснөө мэддэггүй юм. Том эгч нь “Тэр их зудтай жил хаврын амралтаар ирэхэд нэг довны орой дээр тосч суусан ээж минь энгэртээ төрөөд удаагүй нялх хүүхэд тэвэрсэн байсан, тэгэхэд хаврын амралт мартын 8-аар таардаг байсан болохоор...” гэж ярьж байгаад 6 гэж тогтсон л гэж дурсдаг байсан сан. Заавал авах онц юм байгаагүй атал зүгээр л хөл минь намайг чирсээр энд аваад ирсний учир нь энэ улбархан байж. Медоугаа өвөртөө хийчихээд тэр мухлагийг гаднаас нь харж хэсэг зогссон. Яагаад гэвэл ахиж хэзээ ч харахгүй учраас. “Том” кинон дээр шидэт мухлаг ганцхан Жошийн хүслийг л биелүүлдэг шиг. Мэдээж ингэж ярихаар хүмүүс намайг мэдрэл гэнэ, хэхэ, би ч бас анх тэгж л боддог байсымөө. Ноднин би нэг худалдааны төвд явж байгаад өөрийн төрсөн жилийн тоотой цамц авсын. Тэгтэл охин минь бас авна гэв, би өөрийнхийгөө өгөхгүй гэв, тэгээд нэг завандаа нөгөө тасаг дээрээ эргэж ирсэн чинь байдаггүй. Яг л тэр газар. Худалдагчаас нь асуутал “Манайд тийм цамц ерөөсөө байгаагүй” гэсэн. За, Амгалан андуурсан байлгүй, том газрууд ч төөрмөөр шүү гэж зарим нь хэлж магадгүй л дээ. Гэвч би төөрөөгүй, андуураагүй. Бараг л 50 жил, анх ёстой дундуур нь хуваагаад зэрэгцүүлээд тавьчихсан юм шиг хос бөөрөнхий дэлгүүр байхаас нь л ээжтэйгээ ирдэг байсан Бөмбөгөр минь юм.

Зүрхэн тушаа Медоугаа тэврээд гүйхэд минь тэнгэрээс цасан цэцгээр хур асгарах шиг болж байсан. “Тийм ээ, ингээд л би үнэгэнд дуртай, үнэг цуглуулдаг байж. Ээжийг авч явалгүй надад үлдээсэн зүүдний үнэгэндээ хайртайдаа ч биш. Буратиногийн Алиса үнэгний хувцсанд, түүнээс улбаалан улаан үнэгний үсэнд дуртай байсандаа ч биш. Багадаа зүүдэлтлээ үздэг байсан “Алтан залаат азарган тахиа” үлгэрээс ч биш. Зүгээр л, ээж минь Медоу байж...” гэж бодсоор дэгдэж явлаа. Хэзээнээс ч ингэж тоглоомнууд нэртэй болсон юм, бас төрсөн өдөртэй. Магадгүй саяхнаас ч байж болно. Гэхдээ надад бол үүрд л ийм байсан юм шиг, 3 сарын 6-ны тоглоом үнэгнээс өөр байх учиргүй мэт санагдаж байсан.

Хамгийн нандин цэцэг жимсээр халиуран, бүх зүйлээр бүрдэн бялхсан тэр баян нуга нэгэн удаа хүний биеийг олоод нэгэн охин үр төрүүлсэн нь би байсан юм байж. Бүгдийг тэвэрч, бүрдийг цэцэглүүлж, алтан хэвлийгээсээ амьдралын охийг оргилуулан тэтгэсэн Медоу одоо миний ажлын ширээн дээр над руу ширтээд инээмсэглэн суудаг болсон. Зулай дээр нь үнэрлэхэд яг л ижийн минь үнэр... би өөрөө ээжийнхээ үнэртэй болжээ, нэг л мэдэхэд.
Охин минь түүнд Аялал гэж нэр өгсөн хэхэ. Медоу хамаагүй ээ, яг аялал шиг өнгөтэй байна гэсэн. “Ээж ээ, та миний хамгийн дуртай үнэр шүү. Та бас миний хамгийн сайхан аялал” гэхэд нь тэсэлгүй уйллаа, би. Энэ л үгийг ээждээ хэлэхийг хичнээн их хүснэм бэ! Нэг өдөр л тантайгаа хамт байхсан. Ядаж нэгхэн цаг. Бүр ганцхан хором ч хамаагүй ээ. Тэгээд би ээжийгээ яг л ингэж тэврээд, зөндөө зөндөө үнсэн үнэрлэх юмсаан.
Миний хамгийн сайхан аялал ээж минь байлаа. Бүх л аяллаас ээжийгээ хайж, бас ээжийгээ л олдог. Амьдралын бүх өнгө, бүх дуунаас ээжийгээ л цуглуулан эвлүүлдэг. Амт, үнэр, алив хүртэхүй бүрийг ээжээрээ л хэмжин мэдэрч, агшин мөч бүрийг зүрхэн голдоо, хүйсэн цаанаа ээжтэйгээ л хамт туулсаар байгаа ч ээжийнхээ амьд халуун духыг үнсэх сэн гэж тэсгэлгүй их хүслээ, өнөөдөр.

Хэрэв таны ээж эдүгээ энх мэнд байгаа бол та ертөнцийн хамгийн баян хүн юм байна шүү. Ээжийдээ очоод халуун гарыг нь бариад, зөндөө зөндөө үнсэн үнэрлээрэй.