А...

Нэг удаа хэсэг хүүхдүүд цагаан толгой үзэж байжээ. Ангиараа бүх үсгээ дуусаж байхад нэгэн хөвгүүн эхний үсэгтэйгээ л ноцолдсоор байв. Өдөр сарууд өнгөрсөөр, хүүхдүүд уншиж бичиж, найруулж, зохион туурвиж байхад ганц үсгээсээ гавиагүй хүүгийн эцэг эхийг багш дуудаад “Би танай хүүхдийг сургаж чадахгүй юм байна” гэж дээ. “Нөгөө тэнэг хүүгийн ээж аав” гэж хүмүүс шоолдог болоход хүү тэднийгээ улам шившиг болгохгүй гэсэндээ гэрээ орхин явж, ойд амьдардаг болов. Өвс ургамал, модны мөчир, цэцгийн дохиур, жимсний хэлбэрт хувирагч төрөлх үсгээ алхам тутамдаа харсаар, уул үүл, солонго зэрэглээ, өт хорхой, амьтай бүхэнд, өөрт нь ч бас амьдардаг өнөөх үсгээ таньсаар явлаа. Эцэст нь, энэ үсгээ сая бүрэн мэддэг боллоо гэсэн цагтаа уулнаас бууж, нутагтаа ирээд багшдаа очоод “Би таны заасан үсгийг сурсан тул одоо надад бусад үсгийг зааж өгнө үү” хэмээн мөргөв. “Зайлуул, өчнөөн жил өнгөрсөн байхад энэ хөөрхий, намайг санаж л байдаг” гэж багш бодсоноо “За, энэ ханан дээр тэр үсгээ бич” гээд хайнгадуухан дохиж гэнэ. Залуу хүү шохой аван өнөөх үсгээ таталган бичихэд хана тэхий дундуураа хага үсэрсэн юм гэдэг. “Энэ гагц үсгэн дотор чиний таньсан тэр зүйлд би өдийг хүртэл дөхөж чадаагүй яваа юм байна” гэж багш нь дуу алдсан юм гэнэ билээ.

Сэтгэлийн эхний үсэг бол ЭЭЖ юм.
Харилцааны анхны үсэг бол ААВ юм.

Би анх сэтгэл зүй рүү хүүхдүүдээсээ болж орж байсан сан. Тэдэнтэйгээ учраа олох гэж яваад ээж аав руугаа, тэднийхээ хүүхэд нас руу нүүж эхэлсэн дээ. Бүр мэргэжилтэн болсныхоо дараа нэг удаа би супервизортойгоо ганцаарчилсан засал хийх үедээ гүн транст орсон юм. Тэр багш маань үнэхээр агуу хүн байж билээ. Хүүхдүүдтэйгээ үл ойлголцсон тохиолдлыг минь хөврүүлсээр намайг наманчлалын төлөвт оруулж, би тэднээсээ өршөөл эрж эхэлсэн. Мэдээж эхлээд миний гомдлын шархны тав хууларсан. Араас нь уур, харуусал, гэмийн мэдрэмжийн давхаргууд урагдан ухагдсаар байсан. Хэзээ нэгэн цагт тэд минь ээжийтэйгээ үл ойлголцсон явдалд өөрсдийгөө буруутгах вий гэсэндээ үнэн голоос наманчлан сэтгэлдээ мөргөж эхлэх үеэр би сад тавин асгарсан. Гэтэл яг зэрэгцэн бас нэгэн гол миний дотор урсаж байгааг би тэгэхэд харсан.

Энэ бол ээжийн минь нулимс байсан.

Олон жил өөрийгөө цаазалж явсан сэтгэлийн минь чулуужсан хөрсийг тэр усан аргадан норгож байсан. Тэгэхэд л ээж минь энэ бүхнийг мэдэж байсныг, намайг аль хэдийн уучилсныг, бас надаас түмэнтээ өршөөл эрж байсныг би харсан даа.

Хүүхдүүдийнхээ өмнө эдүгээ сөгдөн суугаад хэлж байгаа үг бүрийг ээж минь өдийг хүртэл яг ингээд хэлсээр байгааг би сонссон. “Ээж минь, та буруугүй ээ. Бид хоёул буруугүй. Бид үргэлж бие биенээ хайрлаж, ойлгож, уучилсаар ирсэн юм байна” гэж хэлэхдээ яг энэ үгийг миний насан дээр очсон хүүхдүүд маань надад ийнхүү хэлж байгааг бас сонссон.

Таван минутанд товчлон бичиж буй энэ бясалгал цаг хагас үргэлжилсэн. Уулзалт маань бол бараг гурван цаг болсон. Бидний хориод удаагийн хамтын ажлын эцэст би энэ цэг дээр ирсэн. Ер нь бол сэтгэл судлалын боловсрол, судалгаа, эргэлт буцалт, сэргэн мандалтын бараг арван жилийн хөдөлмөрийн үр дүнд энд ирсэн хэрэг. “Энэ бол миний дахин төрсөн өдөр байлаа” гэж би тэр үдшийн тэмдэглэлдээ бичсэн байдаг.

Сэтгэлийн энэ бүх үйл явцыг алхам бүрээр задлан, нарийвчлан заасан хөтөлбөр бол ИНЖ...ГИНЖ, ОЧИРЫН БОРОО цахим хөтөлбөрүүд минь юм даа.

Хаанаас нь ч хөвсөн сэтгэлийн ээдрээ тайлрах энэ учигнуудын алинаас нь ч эхэлсэн нэг л цэгт очно. Ээжтэйгээ ойлголцох гээд явахад аав араас нь харагдаж л байна. Аавын цаанаас бол ээж заавал нэвт үзэгдэнэ.

Аан, хүүхдүүд бол бидэнтэй энэ зам дээр хөтлөлцөөд л хамт явдаг. Ээж аавдаа гомдох бүртээ бид хүүхдүүдийнхээ гомдлыг зүрхнийхээ ёзоороор мэдэрдэг. Ээж аавтайгаа сэтгэлдээ эвлэрээд, тэднийхээ дотор хүүхдүүдийг тэврэх үедээ хожим дотор охидыг маань аргадан суугаа төрүүлсэн үрсийнхээ өтөл насны дуу хоолойг бид сонсдог жамтай.

Мэргэжлийн сэтгэл зүйчдийн ч хүртэл он жилээр туулдаг энэ зам амар байх үндэс байхгүй ээ, уулаасаа.

Гэвч өөрийнхөө төлөө, үрийнхээ төлөө, бүх юм байр байрандаа орох тэр нэг амар амгалангийн төлөө ухамсарт хүний заавал туулах л ёстой зам.

Энэ үсгийг үнэхээр сурч чадсан бол үл ойлголцлын хана хага үсэрдэг юм аа.

Одоо яах ёстойгоо таны сэтгэл маш сайн мэдэж байгаа.